Schoolbesturen kunnen aansprakelijkheidskwesties in verband met asbestclaims niet zonder meer doorschuiven naar gemeenten. Dat blijkt uit jurisprudentie over asbestclaims in het onderwijs.
VOS/ABB heeft de aansprakelijkheid rondom asbestclaims onderzocht naar aanleiding van een uitzending van het tv-programma Zembla. In de uitzending, die ging over de gevaren van asbest in onder meer schoolgebouwen, werd ten onrechte gesuggereerd dat een schoolbestuur eventuele asbestclaims kan doorschuiven naar de gemeente als die de eigenaar van het schoolgebouw is.
Dat een schoolbestuur eventuele asbestclaims niet zonder meer kan doorschuiven naar de gemeente, kan worden geïllustreerd aan de hand van jurisprudentie die hierover bestaat: een oud-leerling van de rooms-katholieke Michaëlschool in De Bilt wilde de Scholenstichting Sint-Michaël aansprakelijk stellen voor het feit dat hij een mesothelioom had. Het betrof in dit geval een kwaadaardige tumor in het buikvlies, waarvan de oud-leerling beweerde dat die was veroorzaakt door minuscule vezels uit asbesthoudend brandwerend materiaal dat het bestuur in 1978 in het schoolgebouw had laten aanbrengen.
De claim is in maart 2008 door de voorzieningenrechter in Utrecht afgewezen, omdat niet overtuigend kon worden aangetoond dat de ziekte een gevolg was van het feit dat er asbest in het schoolgebouw aanwezig was.
Hoewel de claim werd afgewezen, maakt deze zaak duidelijk dat een schoolbestuur asbestclaims niet zonder meer kan doorschuiven naar de gemeente als die de eigenaar van het gebouw is. De materie is, zoals veel aansprakelijkheidskwesties, niet zo simpel.
Geen schuld, wel risicodrager
Van belang is vooral de periode waarop de claim betrekking heeft. Iemand die nu een claim bij een school indient voor een asbestziekte die een aantal decennia geleden is veroorzaakt, zal weinig kans op succes hebben. Er wordt dan namelijk rekening gehouden met de situatie van toen en de destijds geldende opvattingen en wet- en regelgeving.
Maar een leerling die nu op school zit in een pand met asbest en die over bijvoorbeeld 20 jaar een claim indient, zal veel meer kans van slagen hebben. De risicoaansprakelijkheid in de wet is zo geregeld, dat de school niet per se schuld hoeft te hebben aan de ziekte, maar hiervoor wel het risico draagt.
Mijd het risico!
VOS/ABB stelt daarom dat het voor schoolbesturen verstandig kan zijn om de eventuele aanwezigheid van asbest in gebouwen te (laten) inventariseren en, indien blijkt dat dit nodig is, maatregelen te treffen in de vorm van sanering. Ook is het mogelijk om vanwege de aanwezigheid van asbest bepaalde procedures voor het onderhoud van het gebouw vast te leggen.
Zo kan een bestuur het risico minimaliseren dat het in de toekomst wordt geconfronteerd met mogelijk (zeer) hoge kosten die uit asbestclaims kunnen voortvloeien.
BRON: VOS/ABB
